Mam na imię Mykhailo. Od kiedy pamiętam, moje życie jest niekończącą się walką o to, co dla większości ludzi jest oczywiste – możliwość normalnego funkcjonowania, bycia samodzielnym i życia bez bólu.

Miałem tylko 7 lat, kiedy nagle zaczęły się dziwne napady. Czułem, jakby coś uderzało mnie w brzuch, wpadałem w ataki szału i agresji, których nie potrafiłem opanować. Byłem dzieckiem i nie rozumiałem, co się ze mną dzieje. A potem przyszła diagnoza – nowotwór mózgu. Guz, który rósł w mojej głowie, powoli odbierał mi dzieciństwo.

Kiedy miałem 12 lat, przeszedłem operację usunięcia guza z lewego płata skroniowego. To był dramatyczny, ale konieczny krok. Lekarze uratowali mi życie, ale pozostawili mnie z ogromnym piętnem. Od tamtej pory moja prawa ręka jest niemal bezużyteczna.

Dzień po dniu uczę się żyć z tym, co choroba mi zabrała. Niedowład sprawił, że moja ręka jest sztywna, słaba i bezwładna. Przykurcze w łokciu i palcach nie pozwalają mi jej wyprostować, a bolesne skurcze mięśni pojawiają się znienacka, przypominając mi, że nie mam nad nią kontroli.

Marzenie o normalnym życiu

Cały czas próbuję się nie poddawać. Chcę żyć jak każdy inny młody człowiek – spotykać się z przyjaciółmi, podróżować, znaleźć pracę, być samodzielnym. Ale to wciąż pozostaje tylko marzeniem, bo moja ręka mi na to nie pozwala.

Nadzieja pojawiła się w momencie, gdy dowiedziałem się o dynamicznej ortezie przedramiennej. To urządzenie, które mogłoby zmienić wszystko. Orteza pomoże mi w kontrolowaniu ruchów ręki, zminimalizuje ból i napięcie mięśniowe, a przede wszystkim – pozwoli mi ćwiczyć i stopniowo przywracać sprawność. Dzięki niej mógłbym w końcu nauczyć się wykonywać codzienne czynności, jak chwytanie przedmiotów, ubieranie się czy przygotowywanie posiłków.

Dla Ciebie to może brzmi banalnie, ale dla mnie jest to ogromna szansa na odzyskanie niezależności i normalnego życia.

Jeśli czytasz te słowa, proszę Cię z całego serca – pomóż mi. Twoje wsparcie może sprawić, że w końcu uwolnię się od bólu i ograniczeń, które mnie więżą.

Marzę o dniu, w którym będę mógł używać swojej ręki, podać komuś dłoń, samodzielnie zrobić sobie śniadanie i poczuć, że naprawdę żyję.

Dziękuję za każdą pomoc. Dziękuję, że chcesz mi dać szansę na nowe życie.

Mykhailo