Mam na imię się Kasia. Półtora roku temu rozpoczęła się moja walka z nowotworem złośliwym piersi. Przeszłam już przez chemioterapię, operację i radioterapię, jednak skutki uboczne leczenia znacząco wpłynęły na moje życie. W ich wyniku cierpię na zator w mózgu i silne bóle głowy, mam trudności z oddychaniem. W obliczu tych wyzwań, moja zdolność do pracy jest ograniczona, a jako samotna matka trójki synów, doszłam do momentu, w którym sama potrzebuję wsparcia, nie daję już rady…

Trudne chwile

Życie rzuciło mi wiele wyzwań. Od rozstania z mężem w 2017 roku, przez pobyt w ośrodku dla osób bezdomnych, po śmierć ojca moich dzieci i w końcu – trudne decyzje dotyczące leczenia raka. Diagnoza była dla mnie i moich synów szokiem.

W grudniu 2021 roku, odkryłam guz w lewej piersi, co skłoniło mnie do natychmiastowej wizyty u lekarza. 22 lutego 2022 roku, w Poradni Chorób Piersi, przeszłam pierwsze badania. Następnie w marcu, wykonano dwie biopsje: gruboigłową piersi i cienkoigłową węzłów chłonnych pachowych, które potwierdziły diagnozę: nowotwór złośliwy piersi z przerzutami do węzłów chłonnych.

Po serii kompleksowych badań, w kwietniu odbyło się konsylium onkologiczne. W maju rozpoczęłam intensywną chemioterapię. Jednakże, po sześciu sesjach, nastąpiła progresja choroby, co wymagało szybkiego działania. W październiku przeszłam mastektomię z rekonstrukcją piersi.

Po operacji rozpoczęłam radioterapię i kontynuowałam przyjmowanie chemii doustnej. Niestety, w marcu 2023 roku doświadczyłam intensywnych bólów głowy i duszności. Badania, w tym tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, wykazały, że bóle były spowodowane chemioterapią, a dodatkowo rozwinął się zator naczynioruchowy w mózgu. Z powodu poważnych skutków ubocznych, leczenie chemią doustną przerwano po sześciu sesjach.