Jestem mamą Amelii. Moja córka ma dziś 14 lat, ale jej życie od pierwszych dni naznaczone jest tragedią, której nie da się zapomnieć. Gdy była noworodkiem, została upuszczona przez pielęgniarkę w szpitalu. Taki wypadek nie powinien się wydarzyć nigdy i nigdzie — a jednak dotknął nas.

Doszło do złamania kości czaszki i krwawienia do mózgu. To zmieniło wszystko. Diagnoza była bezlitosna: dziecięce pourazowe porażenie mózgowe. Z czasem doszły też ataki padaczki. Nie umiem opisać, co czuje matka, która codziennie patrzy na swoje dziecko i wie, że jedna chwila odebrała mu szansę na normalne życie.

14 lat walki

Amelia – mimo swojego wieku – nie chodzi, nie siedzi samodzielnie, nie widzi. Nie mówi. Karmimy ją miksowanym jedzeniem, bo nie potrafi gryźć. Pampersujemy ją jak niemowlę. Każdy dzień to fizyczny i emocjonalny wysiłek. W lipcu 2022 roku przeszła operację kręgosłupa, bo skolioza sprawiała, że siedzenie było dla niej bolesne. Od tego czasu jest systematycznie rehabilitowana, ale jej ciało wymaga coraz większego wsparcia.

Obecny wózek, z którego korzystamy, po prostu się rozpadł. Dosłownie. Jej spastyka — wzmożone napięcie mięśni — doprowadziła do złamania oparcia. Każdy dzień w nim to ryzyko — a przecież to powinno być jej bezpieczne miejsce.